Ik hoop niet dat een of andere malloot gaat bedenken dat hier extra verlichting moet komen. Op de Waddendijk, bedoel ik. Vlieland uiteraard.
Het is een vaste gewoonte. Gaan eten in het dorp en dan na het eten een rondje Dorpsstraat-Waddendijk. Of andersom. Da’s afhankelijk van waar ik die week verblijf en waar ik eet.
Nu, in februari, maak ik het rondje in het donker. De zon is onder als ik uitgegeten ben. En donker op de dijk is echt donker. Er staat geen straatverlichting namelijk. Je hebt wat licht van de huizen en hotels aan de dijk. En aan de twee uiteinden zijn ook lampen. Een straatlamp op de Postweg aan de ene kant en een heel arsenaal aan lampen op en rond het Havenplein aan de andere kant.
En dan is er de echt donkere kant: het Wad. Deze afgelopen februari-vakantie staat het water ’s avonds hoog. Dus op de rustige avonden hoor je in het donker alleen wat klotsende geluiden. Maar je ziet het niet. Je hoort het alleen.
Het zal wel een combinatie zijn van terreinkennis en mijn visuele handicap, maar ik ben niet bang dat ik het water in rol. Op de dijk ligt een klinkerpad in het gras en ook met mijn wandelschoenen, voel ik het verschil tussen stenen en groen prima. Dus de gewenste route is goed te volgen zonder beeld. En na een tijdje wen je toch wel aan het donker en zie je de contouren van de trapleuningen naar het lager gelegen fietspad.
En nee, de zee is niet helemaal een zwart gat. Je ziet de
vuurtoren van Texel. Je ziet wat lichtjes in de verte en als er bewolking
hangt, zie je daar wat licht van Harlingen tegenaan kaatsen. En ironisch
genoeg: als het mistig is, wordt het licht vanuit het dorp ook wat meer
weerkaatst tegen de waterdeeltjes in de lucht en zie je dus meer dan wanneer
het niet mistig is. Want dan kaatst het licht nergens tegenaan en gaat het
gewoon verder richting…. tja.
Maar ook die paar lampen en de mist zijn niet genoeg om te kunnen zien hoe de
golven tegen de keien aan de voet van de dijk klotsen. Die hoor je alleen maar.
En er is verder niemand.
In de zomermaanden is het anders. Dan is de dijk ’s avonds druk en zijn de bankjes allemaal bezet. Mensen zitten te kijken naar het water, de horizon of naar het drooggevallen wad. Soms zitten ze niet te kijken, maar hebben ze een boekje meegenomen. Gewoon; daar zijn. En er worden veel ommetjes gemaakt. Door toeristen. Door Vlielanders, vaak met hond. In mei zat ik op het terras van de Oude Stoep te eten. Da’s achter de dijk, voor de niet-kenners. Tussen het bedienen door wordt even de dorpsgenoot gegroet die op de dijk langs loopt.
In al mijn twintig bezoeken aan het eiland is de dijk de enige ‘attractie’ die ik echt elke keer heb bezocht. Het Havenplein, de terminal en de Veerdam tel ik even niet mee natuurlijk. En de dus de Dorpsstraat ook niet. Die is zeker mooi, maar zodanig onvermijdelijk dat het niet reëel is die mee te tellen. Daar kom je altijd. De Waddendijk zou je in principe kunnen vermijden. Maar dat doe ik dus niet.
En zodoende staat de dijk vaak op de foto. Vrijwel nooit als hoofdonderwerp, maar wel altijd als dominant element in de compositie. Sterker nog: vanaf de dijk heb ik mijn eerste ‘echte’ Vlieland-foto gemaakt in september 2010. De vorm van de dijk en het uitzicht vanaf de dijk, vooral als je naar het westen kijkt, zijn typisch Vlieland en zodoende heel bruikbaar voor een plaatje. Het standbeeld van de vogel op de dijk fotografeer ik minder vaak. Je hebt altijd tegenlicht. Toevallig dat ik in oktober nog een plaatje heb geschoten omdat er daadwerkelijk wat licht op de kop van de vogel scheen. Het verweerde steigertje fotografeer ik nooit. Sorry voor wie er foto’s van maakt, maar verweerde stukken hout zijn wel zo cliché. En de valkuil is, dat je je zo op dat ding concentreert, dat de foto geen recht doet aan de ruimte om je heen. Want dat is wezenlijk voor de beleving van die plek. Niet dat steigertje.
Ik vrees dat er een en ander gaat veranderen. De dijk is
niet hoog genoeg meer. Dus er zijn plannen om ‘m te verhogen en verbreden. Kan
je meer genieten aan de Waddenzee. Al is de verhoging nodig vanwege de
verhoging van de zeespiegel, waardoor het Wad op een gegeven moment het Wad
niet meer zal zijn. Beetje ironisch.
En als ze toch gaan knutselen, moet de dijk ook een belangrijkere verkeersader
worden. Om de Dorpsstraat te ontlasten.
Dus ik ben een beetje bang dat er lampen geplaatst gaan worden.
Peter.
