Block

Voorbereiding.

Voorbereiding is alles en alles is voorbereiding. Als je bewust bezig bent met foto’s maken, als je bewust kijkt naar foto’s van anderen, als je bewust luistert naar muziek, kijkt naar goede films, tv, schilderijen en architectuur, als je…. Etc. etc.
Alles is voorbereiding,

Het klinkt wat hoogdravend, maar ik ben er van overtuigd dat het waar is. Onvermijdelijk zelfs. Quote van de maestro Ansel Adams: “You don’t make a photograph just with a camera. You bring to the act of photography all the pictures you have seen, the books you have read, the music you have heard, the people you have loved.”

Maar genoeg artistiek geneuzel. Er is ook gewoon een praktische vorm van voorbereiding. Bijvoorbeeld het samenstellen van mijn persoonlijke programma voor het jaarlijkse bezoek aan Deventer op Stelten. Het straattheaterfestival dat elk jaar begin juli wordt georganiseerd. Ik ga eigenlijk altijd op zaterdag, als het festival zich vermengt met het normale, wekelijkse winkelvolk.

Uiteraard heeft het festival een app-met-programma en eenmaal in Deventer kan je ook een handig papieren programma krijgen. Maar doorgaans is het voor mij lastig om die dingen goed te kunnen bekijken. Voorbereiding is voor mij extra belangrijk. Bovendien is het aanbod van voorstellingen en acts zo uitgebreid dat het verstandiger is om al wat keuzes vooraf te maken. Je moet van locatie naar locatie en dus ook je looptijd incalculeren. Niet dat het centrum van Deventer ontzettend groot is. Maar je wil zo’n dag maximaal benutten. Om een idee te geven: ik heb dit jaar dan ook twee camera’s in de rugzak, zodat ik geen lenzen hoef te wisselen tijdens een voorstelling. Een met de reportage-lens, één met een tele. Kwestie van geen tijd verliezen. Ik ben op zo’n dag redelijk fanatiek, kan je zeggen en waarschijnlijk geen gezellig gezelschap voor wie een beetje relaxed in het zonnetje naar straattheater wil kijken.

Maar terug naar de voorbereiding. In de week voor het bezoek zit ik ’s avonds het internet af te struinen op zoek naar informatie over de gezelschappen en de voorstellingen. Zoeken naar wat fotografisch interessant is en wat een beetje een uitdaging kan zijn. En dat verzamel ik in mijn eigen documentje. Met grote leesbare letters. Voordeel is dat ik inmiddels goed de weg ken in het centrum van Deventer. Er is daarom niet veel ruimte nodig voor locatie-info. Geen app, geen programmaboekje.

Een van de aangekondigde voorstellingen is Block. Een co-productie van NoFit State en Motion House, beiden uit het Verenigd Koninkrijk. Op Youtube vind ik al snel twee filmpjes. Een officiële promo en een uitgebreide registratie van een toeschouwer.
En ik ben meteen verkocht. Dit MOET op de lijst en meteen ook maar twee keer. Er zijn die middag twee voorstellingen en ik wil ze alle twee zien.

De officiële promo-video is koel van kleur. Dat sluit aan bij de grijze blokken die ze gebruiken en de overwegend blauwe kleur van de kleding van de acteurs. En het past bij het verhaal, dat niet persé een heel hoopvol beeld schetst van de mens. Is althans mijn interpretatie. In de voorbereiding bepaal ik dat ik voor mijn foto’s ook voor die look ga. Het past gewoon. Door mijn achtergrond als tv-maker ben ik vertrouwd met dat soort keuzes. Het hoort bij de details.

De keuze is belangrijk, omdat ik geen RAW-bestanden opsla. Dat doe ik normaal wel. RAW-bestanden gelden als de negatieven van de digitale fotografie en ze geven de meeste mogelijkheden om na te bewerken. Voor landschappen daarom een must. Nadeel: ze nemen meer plaats in op de geheugenkaarten, de camera heeft meer tijd nodig om het weg te schrijven en nabewerking is vaak ook echt nodig, dus kost meer tijd. En als je van plan bent om snel achter elkaar veel plaatjes te schieten…. Het wordt dus enkel JPEG.

En zo beïnvloedt een video mijn foto’s. ‘The pictures you have seen’. Heeft Ansel Adams gewoon gelijk op een praktische manier. Niks geen hoogdravend artistiek geneuzel. Voorbeeld, idee,  inspiratie. Zo simpel werkt het.

Nadeel van alleen maar JPEG bestanden: je hebt minder mogelijkheden en minder speelruimte om beelden achteraf te corrigeren. Qua kleur, qua belichting. Dus ze moeten meteen goed zijn. Experimenteer van te voren met de instellingen en sla ze op in het geheugen van de camera. Geen geklooi meer op de dag zelf.

Allemaal voorbereiding. Ook bekijk ik de video’s nog een paar keer in de dagen vooraf. Om de act ‘in mijn hoofd’ te krijgen. Ik ontdek ook de blog van de tourmanager over hun avonturen op tournee door Europa. Ik geloof ook dat ik mijn collega’s heb lastig gevallen met mijn voorpret.

Voorbereiding op de dag zelf: op tijd op de speelplek zijn om een goeie plek uit te zoeken. Met de video in mijn hoofd. Hoe is de opstelling. Welke kant spelen ze op.

Het is een geweldige voorstelling. En het is niet direct terug te voeren op ‘the books you have read, the music you have heard’, maar wat me raakt in de voorstelling is wat me altijd raakt in goede verhalen en in goede muziek. Het is alles of niets. Dat herken je als je echt naar muziek luistert of echt naar films kijkt. En dat is wat je probeert vast te leggen.

En met ‘alles of niets’ bedoel ik, dat het een soort voorstelling is die je niet ‘een beetje’ kan doen. Daarvoor is het te gevaarlijk, is iedereen te zeer van elkaar afhankelijk en als je voor ‘een beetje’ gaat, is de show gewoon niet goed. Als je de voorstelling een tweede keer ziet, merk je nog beter hoe georganiseerd het is. Hoe nauw de choreografie luistert. Hoe alert alle spelers moeten zijn. Ze zijn met z’n zevenen en door de dynamiek heb je bijna niet in de gaten dat er altijd wel een loopt te organiseren, prepareren of bewaken. Zoals Johan Cruijff ooit zei: je gaat het pas zien als je het doorhebt. En als je het doorhebt ga je het alleen maar mooier vinden. De energie, kracht en emotie worden aangevuld met vakmanschap.
Ik realiseer me weer eens waarom ik zo’n hekel heb aan managementtypes die praten over beleving, commitment en passie alsof ze die woordjes hebben gewonnen bij het touwtrekken. Ze weten niet waar ze het over hebben.

En dan maak ik één van mijn favoriete foto’s voordat de voorstelling start. Het is niet eens de beste foto qua compositie. De spelers doen hun warm-up gewoon in het zicht. Ze zijn nog niet in kostuum. Ik maak wat plaatjes, vooral om te kijken welk bereik in heb vanuit mijn zitplaats. En zo maak ik een plaatje van Africa Llorens, een van de dames in de groep. Het is niet mijn favoriete foto omdat er een navel op staat, maar omdat je in dat ene beeld zo duidelijk ziet hoe hard er gewerkt moet worden en hoe ‘alles of niets’ het is. Als je haar bio leest, krijg je ook een idee van haar fanatisme. Ze blijkt van karate overgestapt op dit werk. Het beeld wint aan kracht als ik een paar dagen later de blog lees van de tourmanager. Blijkt dat hun eerste voorstelling op het festival, de avond tevoren, niet lekker was gelopen. De schrijver zegt niet wat er mis ging en ik gok dat een groot deel van het publiek het misschien niet in de gaten heeft gehad want ze zullen hoge eisen stellen aan zichzelf en hun ‘niet goed’ is nog altijd behoorlijk op niveau. Zo schat ik ze althans in. Maar de groep heeft dus wat recht te zetten en ik maak mezelf wijs dat je dat hier ziet.

Maar dat is het mooie: je maakt een foto niet alleen met behulp van wat je eerder hebt gemaakt, gezien, gelezen en gehoord.
Je kijkt ook naar een beeld met alles wat je eerder hebt gezien, gelezen en gehoord.

Peter

2 reacties op “Block&rdquo

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *