En of ik dan ook wel een beetje geniet van de acts en optredens als ik de hele tijd met fotograferen bezig ben?
Al jaren bezoek ik elk jaar begin juli het straattheaterfestival Deventer op Stelten. En ik kan me inderdaad het optreden niet heugen waar ik niet met fotograferen bezig ben geweest.
Veel goeie autocoureurs zijn slechte passagiers en ik vermoed dat ik iets vergelijkbaars heb. De optredens in Deventer zijn doorgaans van hoog niveau en daar geniet ik echt wel van. Maar ik moet nu eenmaal zelf iets kunnen maken. Dat hoort bij het verwerken van de ervaring.
Laat ik het zo zeggen: als ik bij een normale theatervoorstelling mijn goeie camera niet thuis zou laten, zou ik al heel snel een bron van irritatie worden voor de mensen in de stoelen om mij heen.
Waarmee ik meteen een bijkomend voordeel van straattheater heb genoemd: bewegingsruimte. Maar daarover dadelijk meer.
Fotograferen is hard werk, maar tegelijk erg ontspannend. Ik heb al eens geschreven dat daar geen workshop mindfulness tegenop kan. Je bent helemaal in het moment. En Deventer op Stelten is daar een prima voorbeeld van.
Om treinproblemen te slim af te zijn, vertrek ik meestal op tijd. Het eerste optreden op de zaterdag begint om 12.30 uur, maar ik ben zeker een uur eerder ter plekke. Die tijd besteed ik nuttig. Een boterhammetje peuzelend maak ik al een rondje langs de diverse locaties van de optredens die ik als ‘potentieel interessant’ in mijn hoofd heb. Hoe is het speelveld? Wat is de achtergrond? Hoe is het licht op het moment van de show? Dit bepaalt mijn definitieve keuze. En tegelijk kijk ik even of ik de verschillende routes door het centrum nog ken. Maar gelukkig ken ik het centrum van Deventer inmiddels erg goed. Blijft een mooie stad.
Om half een beginnen dus de eerste ‘walking acts’. Teatro Pavana op De Brink en Jelicious in de Kleine Overstraat. Teatro Pavana heb ik al vaker in actie gezien en ik ben een fan. Ziet er altijd fantastisch uit, dus ik kan niet naar huis zonder een paar plaatjes en daarom begin ik op De Brink. Maar om 13.00 uur begint Compagnie Furinkaï op de Nieuwe Markt. Een act voor een vrouw en een zeecontainer en dat vereist een goeie plek. Moet er dus kwart voor één al zijn. Kwartiertje Pavana en dan via Kleine Overstraat, Vleeshouwerstraat, Grote Poot, Kleine Poot en Hofstraat naar de Nieuwe Markt.
Dan even adempauze. Ik wil ook Jelicious voor de lens, die om half drie weer door de Kleine Overstraat trekken. Ik weet alleen niet of ze beginnen bij De Brink of bij de Lange Bisschopstraat, Ik gok en hang op tijd rond aan de kant van de Lange Bisschopstraat. Uit de Proosdijpassage klinkt muziek en dat moet ‘La Fabrique à Délices’ zijn, die ik al eerder naar hun plek zag trekken. Er is niet veel tijd voordat Jelicious begint, maar toch even achter de muziek aan. Geen standaard dweilorkest, maar behoorlijk funky. Erg goed.
Verdorie, ik zit achter de act en moet er voor komen vanwege de plaatjes. Dat betekent manoeuvreren door de smalle winkelstraat en het publiek dat plaats maakt voor de act. Zigzaggen tussen mensen, kinderen, hondjes, planten, terrassen en andere uitstallingen en langs de steltlopers naar voren. Dan vinden mensen het knap dat ik als slechtziende goeie foto’s maak, maar fotograferen is makkelijk. Dit is het echte wonder. Ha, ha.
Gelukt. Terug naar de Kleine Overstraat. Ik weet nog steeds niet waar ze vandaan komen, maar wacht nu halverwege de straat. De Kleine Overstraat is vrij smal en ligt voor een groot deel in de schaduw. Ik gok op het punt waar de Vlleeshouwerstraat op de Kleine Over uitkomt. Daar komt het licht door. Het pakt perfect uit. De act is begonnen op de Brink en net als ze in het licht komen, slaan ze de vleugels uit (letterlijk). Met het harde licht van deze zomerdag kan het niet beter.
Tegelijk met Jelicious is ook Pavana weer op De Brink en ook daar pak ik weer iets van mee. Het licht is nu beter. Let op: Jelicious en Pavana lopen gelijktijdig van half 3 tot 3 en uiteindelijk gebeurt alles maar in korte tijd. Ik word razend efficiënt op dat soort momenten.
Maar dat bedoel ik met ontspannen.
Je denkt aan niets anders en gek genoeg wordt ik er ontzettend rustig van. En als je merkt dat je de foto’s krijgt, zoals je ze hebben wil…. Tja, da’s pas genieten.
Zo gaat het bijna elke Deventer op Stelten. Vorig jaar had ik me vastgebeten in Block, wat ik nog altijd een van de beste acts vind die ik daar ooit heb gezien. Daarom was het vorig jaar iets minder hectisch. Dit jaar was het weer ouderwets chaotisch met het jagen in de winkelstraten en het is heerlijk daar dan goeie plaatjes uit te slepen. Dat soort van improvisatie ligt me wel. En zo heeft Deventer me in de loop der jaren een aantal van mijn favoriete foto’s opgeleverd.
En ja: ik beleef de optredens echt wel. Elke keer weer ben ik vol bewondering voor de kwaliteit, creativiteit en passie van de verschillende optredens in combinatie de relaxte sfeer. Fotograferen daar is redelijk verslavend.
Peter
Eén antwoord op “Deventer op Stelten”