Top 10 2021

Nooit eerder gedaan en waarschijnlijk blijft het ook bij deze ene keer. Maar ach, je moet wat niet waar? Ik heb in 2021 immers weer genoeg gefotografeerd, ondanks dat je nog steeds niet zo zorgeloos rond kan reizen als je zou willen. Op chronologische volgorde. En dat het mijn favorieten zijn, wil niet zeggen dat het de beste foto’s zijn.

Foto 1.
1 januari. Meteen op de eerste dag van het jaar al raak. Langs de Maas in Steyl en net heiig genoeg om er wat extra sfeer aan te geven. Wat subtiel versterkt wordt door de mensen die er lopen. Ik had ter plekke al in de gaten dat het een zwart-wit beeld moest worden. Verder heb ik er niet zo gek veel aan bewerkt. Enkel de donkere gedeeltes iets opgehaald. Op het moment van maken heb ik mijn Nikon Z-camera al bijna twee jaar en ook de 50mm lens waarmee deze foto is gemaakt heb ik dan al een tijdje. Toch was dit zo’n moment dat ik weer even ondersteboven was van de kwaliteit van die spulletjes. Dat objectief doet iets heel moois en subtiels in het vastleggen van licht.

Foto 2.
7 februari. Het zou een extreem dagje worden. Lage gevoelstemperatuur, sneeuwjacht. Echt weer om niet binnen te blijven. Ik ben zo’n vier uur op pad geweest. En uiteraard; als je op de open vlakte bent, bij het (zweef)vliegveld, is het op z’n guurst. Maar ik hou wel van een minimalistisch plaatje dus heb toch even stilgestaan voor deze foto.

Foto 3.
3 juli. Van Sittard, via Brunssum naar Heerlen gelopen. Het gebied tussen Sittard en Doenrade, via Kollenberg en Watersley, glooit prachtig en is niet zo vergeven van de toeristen als het heuvelland in Zuid Limburg. Dus dan is het mooi als je dit plaatje vindt als je even een doodlopend zijpaadje in loopt.

Foto 4.
18 juli. Hoogwater. Eigenlijk hoort de hele serie foto’s van die dagen bij mijn favorieten omdat het eigenlijk zot is dat ik tussen het avond- en nachtwerk door ook nog goeie foto’s heb weten te maken. Deze foto bij de Molenbossen in Blerick is op een esthetische manier tekenend voor hoe hoog het water staat.

Foto 5
6 september. Eindelijk weer op Vlieland. Op mijn eerste avond daar weer even het verplichte avondrondje over de dijk en snel even de bootjes op het Wad gefotografeerd. Was eigenlijk een heel erg tussendoor plaatje in de sfeer van: als ik er toch ben, pak ik dat effe mee. Maar zoals ik al zei: ik hou wel van minimalisme. En vaak merk je in die spontane aanpak, dat je de sfeer goed weet te pakken.

Foto 6
8 september. Op mijn 50^ste verjaardag met de Phoca het Wad op. Alleen al daarom moet er een foto van die dag bij de favorieten. En eigenlijk is het best lastig om daar een foto te kunnen maken. Los van ‘reportagefoto’s van het uitstapje. De omgeving maakt altijd indruk, maar dat wil niet zeggen dat de pakkende beelden voor het oprapen liggen. Want juist in die ruimte is het zoeken naar ankerpunten voor een compositie. Het is juist door mijn avonturen op het Wad en op de Vliehors dat ik minimalisme heb leren waarderen en enigszins beheersen.

Foto 7
18 september. Valkenburg, 2 maanden na de overstroming. Horeca nog dicht, container voor het puin en toeristen die al lopen te kijken. En details zoals de kijkrichting van de mensen, het beeld boven de container (Is dat Maria of Barbara?) en ook de naam van de lunchroom: Joli Coeur. Wat ‘vrolijk hart’ betekent. Zal niet toevallig zo gekozen zijn voor een etablissement in het centrum, maar is nu wel heel dubbel.
Een andere reden waarom dit bij de favorieten hoort: ik heb een grote bewondering voor fotografen zoals Harry Gruyaert, Carl de Keyzer en Alex Webb. En het is niet dat ik hun stijl bewust probeer te kopiëren, maar zonder hun invloed zou ik deze foto nooit genomen hebben. Ik kon met goed fatsoen niet meer afstand nemen van de situatie. Maar met hun manier van kijken, heb je meer mogelijkheden om een beeld samen te stellen in een beperkte ruimte.

Foto 8 en foto 9
Op de een of andere manier was de herfst in 2021 niet zo overdonderend kleurrijk als het kan zijn. Ik heb het daarom in de details gezocht. Dat je in een bos minutenlang naar een struik of boom staat te kijken om te zoeken naar een compositie. Een markant ankerpuntje zoals een perfect blad tussen exemplaren waar iets aan mankeert of andersom. Of takken die sierlijk samenkomen. Dat soort dingen. Foto 9 heeft extra moeite gekost omdat er niet zoveel licht was en ik lang moest belichten. Wat op zich geen probleem is met een statief, maar dan moet het niet waaien. Want dan hou ik de camera wel stil, maar de rest blijft bewegen. Ik heb daar lang gestaan omdat ik dat ene blad zag hangen waar ik dec compositie aan kon ophangen.

Foto 10
Een foto die al lang op mijn verlanglijstje staat. Zo’n boompje wat enigszins geïsoleerd staat en waar de bladeren omheen lijken te zweven. Dat kan je versterken door de achtergrond met een groot diafragma (f1.8) naar onscherp te trekken. Ergens langs een zijpaadje van een zijpaadje in het Zwart Water heb ik het boompje gevonden. Ik loop er nu zo weer naar toe. Denk ik……

Foto 11
Eervolle vermelding. Een pad in Tegelen wat me door de compositie van de pad en de bomen altijd al op is gevallen. De vriendelijke assistentie van de nieuwsgierige paarden maakt ‘m af. Gaat weer terug naar foto 1. Als je het plaatje in hoge resolutie ziet, snap je hoe goed die Nikon Z spulletjes zijn. Je realiseert je bij zo’n foto ook dat je echt niet elke keer het maximale uit die spullen weet te halen.

Iets om aan te blijven schaven daarom. Daar is niets mis mee.

De beste wensen voor 2022

Peter.