Groote Heide in Venlo. Beetje mistig, de natuur in blauwige pasteltinten. Mooi dus. Twee MAMILS op mountainbikes fietsen langs. (MAMIL = Middle Aged Men In Lycra). Duitse MAMILS, zelfs. Maar we zijn dan ook maar een paar meter van Duitsland verwijderd. Het is op een afstandje, maar ze zien mij met mijn camera en dan zegt de ene tegen de andere iets van . die mensen met camera’s zie je hier toch ook vaker…’. Wat de ander zegt kan ik niet verstaan; ze zijn al te ver weg, maar leek me obligaat bevestigend. Laat ik nou net hetzelfde denken over die sportende medemens. ‘Goh, die zie je ook steeds vaker….’
Het lijkt de heren dus apart dat ik met een camera door de natuur loop, maar volgens mij waren ‘wij’ eerst. En met ‘wij’ bedoel ik ook tekenaars en schilders die al de natuur introkken toen natuur nog overal was en normaal. Toen je tussen twee gehuchten nog gewoon natuur had en toen ‘wij’ al stukjes natuur in een kader probeerden te vangen om anderen het bijzondere van normaal te laten zien. Toen natuur nog geen afgebakend gebied was, met horeca en parkeerplaatsen aan de rand.
Ik snap dat sporten in de natuur lekker is, maar als het gaat om ‘meters maken’, hoef je dus eigenlijk niet in de natuur te sporten. Je kijkt er toch niet naar. Een bedrijventerrein is op zondag eigenlijk minder druk en dus veiliger. En als je het apart vindt dat andere mensen wel echt naar die natuur lopen te kijken en die fotograferen, geef je eigenlijk alleen maar aan dat je vooral heel erg met jezelf bezig bent. Ironisch eigenlijk: die sporters kijken alleen maar om zich heen om niet per ongeluk ergens tegenaan te botsen en ik kijk heel erg om me heen om dat juist wel te doen. In figuurlijke zin althans.
En gezond leven is OK, maar dat sporten is toch ook ergens ontstaan vanuit de gedachte dat we weg kunnen rennen (of fietsen) van ziekte en dood. Dus eigenlijk om ons een beetje boven de natuur te plaatsen. Om te laten zien dat we superieur zijn. Al is dat eigenlijk heel menselijk. Dus is dat dan weer wel natuurlijk, of niet?
En naast de sporters zie je in de natuur dan ook de mensen die een stukje levende natuur in huis hebben, maar omdat er grenzen zijn aan hoeveel natuur je in huis wil, moet je toch een paar keer per dag naar buiten met dat stukje levende natuur. Vaak zie je aan de kleding dat ze ook echt alleen maar buiten zijn omdat de hond moet. Ze hebben maar wat aangetrokken. Of dat ze het absoluut geen probleem vinden dat hun viervoeter(tje) schapen loopt op te jagen, maar daar niet op aangesproken wenst te worden.
En dan heb je nu in corona-tijd de mensen die de natuur in vluchten omdat ze niet naar winkels / kroeg / familie / etc. kunnen. Dan is de natuur opeens goed genoeg ja. Het heeft iets onaardigs richting de natuur..
En dan heb je mensen die toevallig een foto maken van een mooie regenboog of zonsondergang en dat beschouwen ze dan als ‘een cadeautje’, aldus de begeleidende tekst op Instagram. Vraag: waarom zou de natuur ons, mensen, cadeautjes geven? We pakken toch wel wat we willen.
Zoals de mensen op een waddenstrand die veel te dicht bij zeehonden komen om een selfie te maken. Want het zijn zulke ‘schattige dieren’. (NB: ik ben pro-zeehond natuurlijk, maar het zijn roofdieren)
Enzovoort.
Om maar aan te geven dat we een gemankeerde verhouding hebben opgebouwd met de natuur.
Nog een voorbeeld: ik werk (normaal gesproken) in een heel duurzaam kantoorgebouw. Maar hoe duurzaam het ook is: je verblijft daar in een kunstmatig onderhouden klimaat. Als je terugkomt van vakantie is er altijd wel een zot die zegt dat je nu ‘terug gaat naar de realiteit’, maar pardon: als ik tijdens mijn vakantie op Vlieland met windkracht 8 op de oostpunt sta, vind ik dat een stuk ‘realistischer’ dan een constante luchtstroom op een constante temperatuur.
À propos natuur: is een virus niet ook natuur? En proberen we dat probleem niet op te lossen met technologie? Biotechnologie weliswaar, maar toch. Een vaccin is een ultieme technocratische oplossing. Het is weer een grote stap in onze vlucht, weg van de natuur. De natuur probeert even wat up te ruimen op haar manier, maar daar moeten we niets van hebben. Dus we fabriceren een oplossing. Volgens mij proberen we ons buiten de natuur te plaatsen.
Ik weet niet hoe Moeder Natuur psychologisch in elkaar steekt, maar als methode X niet werkt, komt er bij mij altijd een methode Y. Benieuwd hoe zij reageert als wij corona zouden verslaan.
De houding dat we het virus even op moeten ruimen en dan verder kunnen met waar we mee bezig waren, begint mij dan ook steeds meer te storen. Ik denk niet dat dat de juiste benadering is.
In een interview of discussie over humor hoorde ik ooit zeggen dat ‘rechtse mensen gezelliger zijn dan linkse mensen’. Linkse mensen zijn namelijk altijd ontevreden omdat ze vinden dat de wereld beter kan. Rechtse mensen zijn vrolijker, want die vinden het wel OK zoals het is.
‘Spuitje klaar’ zou dus wel eens een heel rechts idee kunnen zijn. Het suggereert dat we eigenlijk niets hoeven te veranderen, maar enkele een tijdelijke situatie hoeven te overleven.
Maar…..
Is technologie niet ook natuur? Het gaat de laatste tijd bijvoorbeeld vaak over de invloed over de tech-bedrijven zoals Google en Facebook. Bijvoorbeeld rond het geval Trump. Maar het enige wat tech-bedrijven doen is ‘spelen’ met een enorme hoeveelheid data. Die verbinden ze steeds weer anders aan elkaar met verschillende effecten.
Is dat niet wat ons brein ook doet? Verbinden van gegevens, spelen met data? En is het ontwikkelen van je creativiteit niet vooral het beter worden in dat spelen met die data? Dus hoe ‘onnatuurlijk’ is technologie?
En hoe hard kan je klagen over het al dan niet beïnvloeden van mensen door Facebook, Google c.s. als je weet dat ons menselijk brein verre van objectief is en dat we ons door ons eigen datanetwerk best makkelijk in de luren kunnen laten leggen?
Dus we proberen een aanval van de natuur af te slaan door zelf te gaan sleutelen aan de natuur op een manier waar we een jaar geleden nog huiverig voor waren en die we nu ‘knap’ noemen en we maken elkaar gek via technologische netwerken die eigenlijk proberen de natuur na te bootsen.
Ik weet wel wie er wint.
Morgen ligt er hopelijk sneeuw. Eens kijken hoeveel MAMILS er dan op pad zijn.
Peter
